نقد و بررسی
شب های روشن یا شب های سپید، عنوان رمان کوتاه و مطرحی از فئودور داستایفسکی است که در سال ۱۸۴۸ انتشار یافت و از لحاظ زمانی، دومین اثر فئودور داستایفسکی است. فئودور داستایفسکی در یکی از نامه های خود، این اثر را «رمانی احساساتی از خاطرات یک خیالباف» معرفی کرده است. این داستان به زندگی شخصی می پردازد که از تنهایی و خیال پردازی رنج می برد. در واقع شرحی از اشتیاق یک جوان خیال باف است و به دنبال گمشده ای می گردد که با همزبانی کند.
در این اثر ژرف که رویا های شبانه ی یک جوان را می شنوید، احساس می کنید این صداها، صدای خود نویسنده است. این که داستان به زبان اول شخص است، نیز به این موضوع دامن می زند در «شبهای سپید» نیز فئودور داستایفسکی با قدرت به بیان درونیات، افکار و زوایای تاریک زندگی افراد می پردازد. این قدرت چنان است که تمامی شخصیت های داستان، آشنا به نظر می رسند.
شب های سپید با نام انگلیسی “White Nights” اثری کوتاه از فئودور داستایفسکی، نویسنده مشهور اهل روسیه است که اولین بار در سال ۱۸۴۸ منتشر شد. از برجسته ترین عوامل شهرت داستایفسکی در نویسندگی، توجه دقیق به زوایای مختلف شخصیتی و روانی کاراکترهای داستان می باشد. آثار او از منظر تحلیل و واکاوی روانی شخصیت ها، منبع الهام بسیاری از نویسندگان است.
نام “شب های سپید” تضاد جالبی از تاریکی و روشنایی است؛ شاید به این دلیل که در شب های پترزبورگ، هوا تا صبح روشن است و این پدیده به شب های سفید و به تعبیر دیگری، شب بی خوابی شهرت دارد.
0دیدگاه کاربران